Ja już zaczęłam wakacje. Nareszcie można odpocząć i nabrać sił na następny rok szkolny.
Dziś chciałabym dodać kilka zdjęć mojego psiaka. :)

We wtorek kupuję szczurka i mam nadzieję że dobrze się będą dogadywać ze sobą. Już nie mogę się doczekać nowego domownika. ;) Wkrótce dodam i jego kilka zdjęć.

Jako że ostatnio nie miałam czasu na pisanie, dziś chciałabym to nadrobić.
Zbliżają się wakacje a z nimi problemy gdzie zostawić psa aby czuł się tam dobrze i byśmy mogli spokojnie odpoczywać ciesząc się (mam nadzieję) słońcem.

Oczywiście najlepszym rozwiązaniem jest zabranie psa ze sobą na wakacje ale tak na serio, nie zawsze można to zrobić bo wciąż bardzo dużo właścicieli hoteli czy pensjonatów nie zgadza się na przyjazd ze zwierzęciem. Mam nadzieję że to się wkrótce zmieni i będziemy mogli bez przeszkód podróżować z pupilami.

Ja zawsze radzę aby zapytać rodziny czy nie zaopiekowaliby się psem podczas naszego wyjazdu. Ale przecież wiemy że nie każdy ma rodzinę która lubi sierściuchy.

Jako trzecią opcję można wybrać hotel dla psów. Jest tam profesjonalna (a przynajmniej powinna być) opieka ludzi którzy kochają zwierzęta. Nasz pupil będzie tam miał dobrą opiekę, spacery i zabawę z człowiekiem ale również z innymi psami. Według mnie hotele mają tylko dwie wady: po pierwsze naprawdę dobry i profesjonalny hotel może sporo kosztować jeżeli wybieramy się na dłuższe wakacje a po drugie terminy trzeba rezerwować z dość dużym wyprzedzeniem.

Ostatnio modne stało się zostawianie psa u tzw. petsitterów czyli po prostu i opiekunek dla naszych podopiecznych. Nasz zwierzak będzie miał tam indywidualną opiekę. Należy jednak uważać na oszustów którzy chcą tylko zarobić a pies zostanie pozostawiony sam sobie. Najlepiej jeżeli petsittera nam ktoś może polecić bo wtedy wiemy czego możemy się po danej osobie spodziewać. Niestety za taką opiekę trzeba też najczęściej dosyć sporo zapłacić.

Ale nie ważne co wybierzecie, ważne żeby nie wyrzucać psów do lasów ani na ruchliwe drogi czy parkingi! Pies to jest żywe zwierze a nie zabawka którą odkłada się w kąt jeżeli się nam znudzi! Bo skoro pies jest u nas w domu to oczekuje od nas chociaż minimalnej opieki a my biorąc go do swojego domu wzięliśmy nie tylko ślicznego szczeniaczka ale też ogromną odpowiedzialność która spoczywa na nas do końca psich dni.

Kolejny raz chcę przedstawić znaną rasę a mianowicie labradora.

Psy rasy Labrador Retriever wyróżniają się przyjacielskością, wesołością i wyjątkowym wdziękiem. Łagodne, łatwe do wychowania, chętne do podporządkowania swojemu opiekunowi.
Psy rasy Labrador Retriever są w stanie znieść niemalże wszystkie pomysły dzieci, za których towarzystwem wręcz przepadają. Lubią inne zwierzęta domowe. Zarówno koty, jak i chomiki czy papużki.

Labradory pragną przede wszystkim należeć do rodziny i wszystkim dogadzać, ale nie wolno nadużywać tej uległości. Ich właściciele muszą pamiętać (szczególnie, gdy w domu są małe dzieci), że zarówno szczenię jak i dorosły pies jest zwierzęciem, a nie zabawką.

Miłość i oddanie psa tej rasy mogą poruszyć do głębi. Wyróżnia je chęć przypodobania się człowiekowi. Cecha ta jest także wymagana przez standard. 

Labrador jest z psem myśliwskim wykorzystywanym głównie do pracy po strzale i przede wszystkim na ptactwo, ale może być także używany do tropienia po farbie lub jako płochacz. Praca ta jednak jest najczęściej wykonywana przez spaniele. Wykazują się nadwyczajną miłością do wody, łatwością prowadzenia, doskonałym nosem i wytrwałością oraz zadziwiającą ochotą do aportowania.

Właściciel Labradora nigdy nie powinien zapomnieć, że jego pupil został stworzony do aktywnego, pełnego ciekawych zadań życia.

 Właściciele Labka powinni przynajmniej podczas codziennych spacerów umożliwić mu różnorodne zabawy w aportowaniu. Labrador potrzebuje ruchu, aby zachować prawidłową wagę i dobrą kondycję.

Wychwalana łatwość w wychowaniu i układaniu psa nie oznacza jednak, że sam się wychowa i wszystkiego nauczy. Prawda jest taka, że Labrador wyrośnie na dużego, silnego psa z temperamentem i trzeba o tym pamiętać.

Nareszcie przyszła wiosna. Słoneczko grzeje a do życia budzą się zwierzęta i rośliny. Wiosna to także czas kiedy zaczynają atakować kleszcze. I właśnie o ochronie przed nimi chce dzisiaj napisać.

Najpopularniejszym sposobem ochrony psa przed kleszczami są obroże przeciwkleszczowe.

Są one dostępne zarówno w lecznicach jak i w supermarketach. Działa średnio od 4 do 6 miesięcy i jest dostępna w różnych rozmiarach jak i cenach. 

Moim zdaniem najlepiej zaopatrzyć się w nią u weterynarza, ponieważ  doradzi on jaka obroża będzie najlepsza dla naszego pupila.

Na drugim miejscu są krople które aplikuje się psu między łopatkami. 

Preparat przenika wgłąb skóry, gdzie równomiernie rozprzestrzenia się w warstwie lipidowej.

Zabezpiecza psy na średnio 3-6 tygodni. Są również troszkę droższe od obroży. 

Mogą być alternatywą dla psów które niezbyt lubią nosić coś na szyi. 

Te kropelki jak na razie widziałam tylko u weterynarza więc tam należy się w nie zaopatrzyć. 

W ofercie możemy znaleźć różnego rodzaju szampony przeciw kleszczom. Są one jednak w większym stopniu do pielęgnacji sierści psa niż ochrony przed tymi pasożytami.

Pamiętajmy, że nie istnieje środek o 100% pewności, stąd zawsze należy kontrolować skórę zwierzęcia. Niewątpliwie profilaktyka jest w bardzo ważna i może uratować życie naszemu pupilowi.

Waruj - czyli część druga podstawowych komend

Kolejna komenda z grupy podstawowych.

Gdy pies ma już opanowane siadanie i dobrze je wykonuje, stajemy przed nim i smakołykiem naprowadzamy tak, żeby się położył. W dół i lekko do przodu. Starajmy się reagować na ruchy psa i tak kierować ręką, aby jego łokcie dotknęły ziemi.

Wtedy klikamy i dajemy smakołyk (gdy waruje). Podczas nagradzania powtarzamy komendę "Waruj" dla lepszego skojarzenia słowa z odpowiednią pozycją.

Po kilku powtórkach pies zrozumie, że ruch ręki w dół oznacza, że ma się położyć, wtedy będzie nagroda. Stopniowo wprowadzamy też komendę słowną, np. waruj, leżeć, plac itp. nie eliminując komendy optycznej (naprowadzania ręką). Za każdym razem nagradzamy psa smakołykiem.

Z czasem eliminujemy ruch ręki.

Uwaga!

Zaczynajmy naukę warowania dopiero, jak pies dobrze wykonuje SIAD. W innym razie nauka może bardzo trudna.

Podstawowe komendy cz. 1 - siadanie

Postaram się wyjaśnić to w jak najprostszy sposób.A jak wiadomo szkolenie psa to okazja do nawiązania z nim więzi i oczywiście świetna zabawa. ;)

Metoda 1: gdy zobaczysz, że Twój pies siedzi (bez jakiejkolwiek komendy), powiedz „siad” i podaj mu smakołyk, po pewnym czasie skojarzy, że „zarabia” gdy siada; metoda jest szkoleniem biernym, tzn. Ty tylko zauważasz co pies w danej chwili robi i nagradzasz go za to co robi podając nazwę pozycji lub czynności. Pies musi skojarzyć czynność z nagrodą i trzeba mu na to dać czas, ale zapewniam – warto, gdyż Twój czworonóg zacznie wtedy myśleć:) 

Metoda 2: jeśli Twój pies jest już uwarunkowany na kliker (tzn. wie, że kliknięcie zapowiada nadejście nagrody), klikaj zawsze, gdy siada i „wypłacaj” mu nagrodę . Twój pies będzie chciał siadać sam, bo to jedyny sposób być Ty kliknął, a on otrzymał upragniony smakołyk lub zabawkę.

Metoda 3: kucnij, podsuń psu smakołyk pod nos ( w Metodzie Naturalnej nazywamy to „włączeniem” psa), a gdy się nim zainteresuje, przesuń dłoń w kierunku od nosa do czoła psiaka. Pies będzie podążał za Twoją ręką i w końcu siądzie, a wtedy powiedz „siad, brawo!!!” i daj mu smakołyk. Musisz być szybki, żeby smakołyk pies zjadał w pozycji siedzącej! 

Pochwały wypowiadaj wysokim, entuzjastycznym tonem, żeby pies zrozumiał, że właśnie zrobił coś, co Ci się bardzo podobało. Nie bój się wyrażać emocji, w końcu nie tylko uczysz swojego psa siadania, ale też budujesz z nim pozytywną relację oraz ustalasz odpowiednią (niską) pozycję socjalną psa w Twojej rodzinie.


Wszystkie sposoby są oparte na wzmocnieniach pozytywnych, więc Twój pies nie będzie siadał ze strachu przed Tobą, ale będzie to robił z przyjemnością i psim uśmiechem na pysku!

Najpopularniejszy

Jak wiadomo z filmów owczarki niemieckie to odważne, przyjacielskie i bardzo mądre pieski domowe. Nie każdy jednak wie że oprócz tych cech jest również bardzo wymagający.

Owczarek niemiecki został wyhodowany na początku XIX wieku. Na początku służył w policji i wojsku. Zyskał uznanie i popularność w obu wojnach i szybko stał się jednym z najpopularniejszych psów na świecie. 

Jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym

Owczarki niemieckie są odważne, bystre, czujne i przede wszystkim nieustraszone. Do tego są psami wesołymi, posłusznymi i chętnymi do nauki. Ich spokój i pewność siebie sprawia, iż wyglądają bardzo poważnie. Są niezwykle wierne i ani przez chwilę nie zawahają się, jeżeli będą musiały oddać swe życie za członka rodziny. Owczarki niemieckie będą szczekać tylko wtedy, kiedy uznają to za stosowne. Psy tej rasy uwielbiają być blisko rodziny i nie powinny pozostawać w izolacji od niej przez dłuższy okres. W stosunku do obcych mogą być podejrzliwe. Również inne psy i zwierzęta nie powinny liczyć na zbyt wiele z ich strony. Dlatego ważna jest wczesna socjalizacja, która zapobiegnie tym problemom. Agresja i ataki na ludzi to przede wszystkim błędy w tresurze i socjalizacji.

Psy te mają bardzo rozwinięty instynkt obronny i są niezwykle lojalne wobec właściciela. Problemy pojawiają się w momencie, kiedy pies uzna, że to ON jest liderem stada. Musi dostać odpowiednią dawkę stymulacji mentalnej i fizycznej, która będzie zapobiegać nieodpowiednim zachowaniom. 

Ta rasa potrzebuje właściciela, który z natury jest autorytatywny. W stosunku do psa musi być spokojny, ale pewny i konsekwentny. Odpowiednio wyszkolony pies jest stabilny emocjonalnie i przez większość czasu dogada się z innymi zwierzętami. Będzie też świetnie rozumiał się z dziećmi.

Muszą być szkolone w zakresie posłuszeństwa od szczeniaka. Jeżeli właściciel będzie zbyt pasywny to pies może stać się nieśmiały i bojaźliwy, co będzie skutkować gryzieniem i problemami typu bronienie przedmiotów, które uzna za swoje.Generalnie nie mają problemów z nauką nowych komend. Systematyczna praca w połączeniu z pewnym siebie właścicielem sprawi, że psy te będą znakomitymi towarzyszami.

Są w pełni szczęśliwe kiedy są trzymane na zewnątrz. W domach stają się mało aktywne. Dlatego jeżeli trzymane są w mieszkaniach, trzeba z nimi ćwiczyć i biegać.

Więc jeżeli zdecydujemy się już na tego psa to musimy się porządnie nad tym zastanowić, bo przecież każdy pies potrzebuje miłości i odpowiedniej dla niego opieki.